اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD نوعی اختلال روانپزشکی است که می تواند پس از تجربه و یا مشاهده حادثه یا واقعه تهدید کننده رخ دهد. حوادثی مانند شرکت در جنگ، بلایای طبیعی، حوادث تروریستی، تصادف، و یا ضرب و شتم جسمی یا جنسی که ممکن است در دوران کودکی و یا بزرگسالی رخ دهد می تواند موجب بروز این اختلال شود. تحقیقات اخیر نشان می دهد که آسیب های دوران کودکی مانند جدایی های ناگهانی، آزارهای مدرسه ای، تنبیهات بدنی، عاطفی و جنسی و نیز مورد غفلت قرار گرفتن در دوران کودکی هر قدر هم که شدید نباشد ولی اگر به دفعات زیاد اتفاق بیفتد می تواند در بزرگسالی به صورت PTSD خود را نشان دهد.
کودکان و نوجوانان، در فرایند رشد خود به طور مداوم با یادگیری مسائل و مهارت های عاطفی و اجتماعی روبه رو می شوند که برای داشتن یک زندگی سالم و شاد ضروریست. زمانی که کودکان عواطفی را تجربه می کنند یا درگیر رفتارهایی می شوند که باعث اختلال در شادی و برخی توانایی های آنهاست، بهتر است به متخصصین و مشاورین مراجعه کنند. والدین و کودکان اغلب با هم در جلسه های مشاوره حضور پیدا می کنند. اگر میخواهید بدانید مشکلات کودکان و نوجوانان چیست و چگونه درمان می شود در ادامه با ما همراه باشید.
واقعا در دنیای پرتنش امروز، کسی هست که از استرس در امان باشد؟
کارشناسان معتقدند که یک رژیم غذایی تحریک کننده و نامنظم و آشفته در واقع پیش فاکتوری برای بروز استرس است که معمولا شامل مصرف چای و میان وعدهها به طور مکرر و نامنظم است، اما با دنبال کردن یک رژیم غذایی منظم و همچنین انتخاب خوردنیهایی مناسب میتوان تا حد امکان استرس روزانه را از خود دور نگهداشت.
روان درمانی موثرترین راه برای درمان و تغییر رفتار مبتلایان به موکنی می باشد. این درمان باید با شبکه ای از حمایت های احساسی ترکیب شود. به هر حال مدرکی در اینکه نشان دهد دارو درمانی در درمان اختلال موکنی موثر است وجود ندارد. در ادامه با ما برای برسی این اختلال همراه باشید.
ام اس (MS یا Multiple Sclerosis) بیماری مزمنی است که میتواند تأثیرات عمیقی بر عملکرد بیماران و کیفیت زندگی آنان بگذارد. بیش از نیمی از بیماران مبتلا علاوه بر علایم جسمی، از مشکلات شناختی و روانی- اجتماعی در رنجند. به طوری که شیوع افسردگی در این بیماران سه برابر جمعیت عمومی است.
عادتهایی مانند جویدن ناخن یا کندن پوست لب یا مکیدن ناخن یا شکستن انگشتان جزو عادتهای اضطرابی دستهبندی میشود. به این معنا که هم به صورت عادت میتوان به آن نگاه کرد و هم بهعنوان واکنشی که در بیشتر مواقع در حالت اضطراب بروز میکند. بهطور کلی تشخیص اینکه این کارها و حرکات براساس عادت انجام میشود یا از روی اضطراب است، چندان قابل افتراق نیست اما بهطور کلی در بیشتر مواقع این عادات در حالات اضطرابی آغاز میشوند و بعد از مدتی به شکل عادت درمیآیند. به این ترتیب فردی که هنگام ورود به جلسه دچار استرس میشود یا کودکی که موقع درس جواب دادن مدام ناخنش را میجود حالا در حال تماشای تلویزیون یا هنگامی که مشغول مطالعه است و هیچ اضطرابی هم ندارد، مدام ناخنهایش را میجود یا پوست لبهایش را میکند و…
وسواس موکنی یا تریکوتیلومانیا چیست؟
این اختلال که به عنوان وسواس موکنی شناخته میشود عادتی است که با کندن مکرر موها که میتواند منجر به از دست دادن مقدار قابل توجهی از مو شود به وجود میآید. معمولا شروع این اختلال از دوران نوجوانی و به دنبال یک استرس عاطفی بروز میکند، طوری که فرد شروع به کندن موها میکند. در مورد این اختلال توجه به این نکته مهم است که ممکن است موقت و گذرا یا حتی ادامه دار و دایم باشد. در مواردی که این حالت موقتی است بعد از مدتی بهبود حاصل شود ولی به طور معمول اگر وسواس موکنی مکرر تشخیص داده شود این اختلال ادامه پیدا کرده و در بزرگسالی هم فرد را درگیر میکند.
تلاش پدر یا مادر بازمانده برای حفظ رابطه مطلوب با فرزند داغدارش، سطح آشفتگی روانی را در کودکان کاهش میدهد. مرگ والدین، یکی از سختترین و بدترین حوادثی است که میتواند در طول دوره کودکی هر فردی اتفاق بیافتد. تلاش پدر یا مادر بازمانده برای حفظ رابطه مطلوب با فرزند داغدارش، سطح آشفتگی روانی را در کودکان کاهش میدهد. اثرات روانشناختی این مرگ حتی میتوانند آینده کودک را هم تحت تاثیر خودشان قرار بدهند. به همین دلیل، حمایت از کودک در این شرایط و مشارکت فعال در سوگواری او، نقش مهمی در حفظ سازگاری او با زندگی و خوشبختیاش دارد.
اغلب پرسیده می شود که چه نوع فرزند پروری منجر به این مساله می شود که فرزندان دارای اختلال شخصیت خودشیفه شوند؟ و یا اینکه آیا کودکان والدین خودشیفته بیشتر در معرض خطر اختلال خودشیفتگی هستند؟