اطمینان از سلامت روان همسر قبل از ازدواج
می 3, 2016ایبوپروفن یا بروفن چیست؟
می 8, 2016در میان موجودات زنده، تنها انسان است که می تواند قوانین طبیعت را بشکند و بر خلاف آنها عمل کند. انسان حتی می تواند با واکنش های فیزیولوژیک بدن خود نیز به مخالفت برخیزد. این ستیز با واکنش های طبیعی در درجه اول برای انسان خوشایند است و احساس پیروزی می کند. اما مساله آنجاست که تداوم این ستیز در نهایت به بیماری فرد منجر خواهد شد. یکی از جنگ های خیلی قدیمی که بین افراد و واکنش های فیزیولوژیکشان بوده، پاسخ به گرسنگی است.
بی اشتهایی عصبی (Anorexia nervosa) نوعی اختلال روانی در غذا خوردن است که در آن بیمار از خوردن غذا به میزان کافی و با وجود گرسنگی امتناع میورزد. این روند که معمولاً با آغاز و زیاده روی در یک رژیم غذایی آغاز میشود به دلیل کاهش شدید وزن میتواند منجر به مخاطرات مرگباری گردد. عدم تصور صحیح از شکل بدن و تناسب اندام، همچنین فشارهای اجتماعی و تصویرسازی نادرست رسانهای از وزن ایدهآل از دلایل بروز این بیماری شمرده میشود. بی اشتهایی عصبی با علائمی چون خوردن مقدار بسیار کم غذا با کالری بسیار اندک، قطع شدن قاعدگی، فشار خون پایین، کمبود چربی در بدن، زردی و رنگ پریدگی پوست و افسردگی بروز مییابد و در صورت عدم ارجاع به متخصصین برای آغاز پروسه درمان به بیماریهای قلبی و دیگر بیمارهای مرگ بار خواهد انجامید
انورکسیا در لغت به معنی از دست دادن اشتیاق و انگیزه است، البته این تعریف تا حدودی گمراه کننده است چرا که افراد مبتلا به انورکسیا اغلب دچار گرسنگی هستند، اما غذا نمیخورند.
این افراد ترس بسیار زیادی از چاق شدن دارند حتی اگر بسیار لاغر باشند. به همین دلیل سعی میکنند با محدود کردن دریافت مواد غذایی و ورزش بیش از حد کاهش وزن داشته باشند. این اختلال روحی سبب میشود فرد مبتلا خود را مجبور به تحمل گرسنگی کند. این مشکل معمولا در افراد جوان به خصوص دختران در زمان آغاز بلوغ شروع میشود.
افرادی که از این بیماری رنج میبرند دچار کاهش وزن شدید میشوند. این کاهش وزن معمولا ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم کمتر از وزن طبیعی فرد است. این بیماری بیشتر دختران جوان را تحت تاثیر خود قرار میگیرد و در میان مبتلایان به این بیماری بیشتر دختران جوان به چشم میخورد.
از طرف دیگر، گفته میشود که بیشتر این بیماری در میان افراد ثروتمند و مرفه و خانوادههایی که از نظر اقتصادی در طبقات اجتماعی بالاتری هستند شایع است. علاوه بر این، افرادی که شغل آنها ایجاب میکند که تناسب اندام داشته باشند و اضافه وزن نداشته باشند بیشتر امکان دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
افراد مبتلا به این بیماری به حمایت اطرافیان نیاز دارند و باید تلاش کنند تا بتوانند یکی از مواد غذایی را که نسبت به خوردن آن حساسیت کمتری دارند را انتخاب کنند و از همان تغذیه کنند و به مرور زمان حساسیتهای غذایی خود را کاهش دهند و بهتر است در شروع این بیماری تحت نظر یک متخصص تغذیه و همچنین یک روانشناس قرار گیرند.
این افراد نسبت به مصرف بیشتر مواد غذایی امتناع، مقاومت و حتی عصبانیت و پرخاشگری از خود نشان میدهند. از جمله علائم این بیماری میتوان به امتناع به غذا خوردن، نگرانی، تنش، ضعف، تنگی نفس و به هم ریختن پوست اشاره کرد. ای بیماری در دختران جوان میتواند خود را با به هم خوردن هورمونها نیز نشان دهد.
افراد دچار انورکسیا، غذا را راهی برای کسب اطمینان و اعتماد در شرایط سختی میدانند. احساس بی کفایتی، ترس، عصبانیت یا تنهایی در پیشرفت این اختلال نقش دارند. جوامعی که زیبایی با لاغری و وضعیت ظاهری افراد برابری میکند اثر بسزایی در گسترش این اختلال دارند. این اختلال تغذیهای ممکن است به دلیل تغییر سطح هورمونها نیز باشد.
در واقع این اختلال به دو نوع تقسیم می شوند
نوع محدود کننده(restricting type)
که کاهش وزن در آن از طریق محدودیت کالری صورت می گیرد. این نوع از آنورکسیا با رژیم های شدید، روزه گرفتن و تمرین های ورزشی شدید همراه است.
نوع پاکسازی کننده(purging type)
این گروه افراد پس از دریافت کالری سعی می کنند با استفاده از داروهای مسهل یا مدر یا از طریق استفراغ غذای مصرفی خود را دفع کنند. فرد ترس زیادی از چاقی دارد و دچار افسردگی، بی اشتهایی، یبوست، توقف قاعدگی، عدم تحمل سرما، خودداری از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشکال در برداشت ذهنی از شکل بدن خود می شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد هنوز فکر می کند که چاق است.
علل ابتلا به این اختلال
به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز این اختلال ناشناخته است. محققان – احتمال می دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مُد روز و مظهر زیبایی یا به عنوان یکی از علائم افسردگی یا اختلال شخصیت هستند.
عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص هستند.