2015

خیلی از افراد به دنبال این هستند که چگونه میتوانند پولدار شوند ؟ امروزه تبلیغات زیادی را در تلویزیون ، مجلات،اینترنت ، ترکت ها و ... را میبینیم که ادعا دارند میتوانند در مدت زمان کوتاهی شما را به درآمد چند میلیونی برسانند. اما به نظر نمیرسد که بتوان راه چند ساله را در یک شب شب طی کرد . من همواره در سخنرانی هایم به این نکته اشاره میکنم که تمام موفقیت ها یک روزه کسب نمیشوند و نیاز به برنامه ریزی و از همه مهم تر گذشت زمان را دارد. شاید رویای ثروتمند شدن به شیوه افرادی مانند «بیل‌گیتس» برای همه دست‌یافتنی نباشد، اما همه این امکان را دارند تا ظرف مدت مشخصی میلیاردر شوند؛ منتها این امر مستلزم نهادینه کردن برخی عادت‌های پولی نظیر کم خرج کردن و بیشتر پس‌انداز کردن است.

بسیاری از ما دانسته یا نادانسته از بیماری «موبوفوبیا» رنج می بریم البته شاید خودمان از این بیماری رنج نبریم ولی اطرافیان ما از اینکه با یک فرد «معتاد به تلفن همراه» زندگی می کنند رنج می برند. این روزها تلفن همراه پاره تن بسیاری از ماست. عضوی که نه تنها جداشدنی بلکه دور شدنی هم نیست. وسیله ای کوچک که تمام جنبه های زندگی ما را در بر می گیرد. تحقیقات نشان می دهد که حدود ۸۷ درصد از جمعیت کل جهان از این وسیله ارتباطی استفاده می کنند. این وسیله ارتباطی این روزها ناقل بیماری خطرناکی است. " موبوفوبیا " (Mobophobia) به معنای بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است. همچنین از این بیماری با نام " نوموفوبیا " (nomophobia) یا (No-Mobile-Phone phobia) به معنای «ترس نبود تلفن همراه» یاد می شود.

بسیاری از کودکانی که قصد ورود به کلاس اول دبستان رادارند، مبتلا به به اضطراب ، بیقراری، ترس شدید از مدرسه می باشند .این حالت ها گاه تا آن اندازه شدید می باشد که گاه موجب تهوع ،سرگیجه ،مشکلات گوارشی درکودک ویا امتناع از رفتن به مدرسه می شود. در ادامه مطلب برخی موارد برای والدین شرح داده می شود :

صدای زندگی : آیا مصرف داروهای روانپزشکی تا آخر عمر باید ادامه یابد؟ دکتر علیوردی : یکی دیگر از دغدغه های مراجعین روانپزشکی که باعث می شود از آمدن به روانپزشک و شروع مصرف دارویی که برای آنها ضرورت دارد امتناع کنند، همین می باشد که آنها تصور می کنند در صورت شروع هر یکی از داروهای اعصاب، باید آنها را تا آخر عمر یا برای سال های طولانی ادامه دهند. که البته این مطلب در مورد بسیاری از اختلالات اشتباه است و در واقع یک شایعه است. به عنوان نمونه باید خدمت شما عرض کنم که طول دوره درمان اختلال افسردگی عمده که یکی از شایع ترین بیماری های روانپزشکی در جامعه ما می باشد، حدود ۶ ماه است و ما بعد از اتمام این دوره، داروی بیمار را به آهستگی کم کرده و بعد آن را قطع می کنیم. و یا در مورد اختلال هراس که در واقع یک اضطراب بسیار شدید و ناتوان کننده می باشد، طول دوره درمان حدود ۹ ماه می باشد و حتی در مورد اختلال وسواس که خصوصیت چسبندگی و تدوام را نیز دارد، طول دوره درمان حداکثر دو سال است.

می‌خواهم بخوابم اما خوابم نمی‌بره، این جمله‌ای است که بسیاری از آدم‌ها موقع خوابیدن مخصوصا در هنگام شب به خود می‌گویند. نخوابیدن به اندازه کافی و یا بدخوابیدن عوارض بسیار زیادی دارد و به سلامتی، فعالیت و ایمنی بدن‌آسیب می‌رساند. برای بی‌خوابی عوامل بسیاری وجود دارد. استرس‌های زندگی روزمره می‌تواند خوب خوابیدن را از فرد بگیرد. همچنین کار و فعالیت زیاد و مشکلات جسمی و روانی نیز می‌تواند زمینه‌ساز این مشکل باشد. صادق‌نیت رئیس مرکز تحقیقات اختلالات خواب می‌گوید: انسان بالغ به طور طبیعی به هفت تا هشت ساعت خواب نیاز دارد که اگر این نیاز تامین نشود، مشکلات جدی‌تری فرد را درگیر خواهد کرد. البته این بی خوابی‌ها ریشه در استرس‌های روزانه دارد که باید درمان شوند. بروز اختلال در خوابیدن، بیشتر به دنبال بروز فشارهای عصبی و نگرانی‌های شدید به وجود می‌آید. دیگر عواملی که این عارضه را به دنبال دارد، شامل بیماری‌های فیزیکی و دردهای شدید، سر و صداهای محیط، کافئین، الکل، افسردگی و شیفت‌های کاری می‌شود. این روند می‌تواند افراد را با مشکلات بسیاری مواجه کند.

" الیزابت دودل " از محققان دانشگاه ویلانوا بر اساس بررسی جدید خود هشدار داده که نوجوانان و جوانانی که به فناوری اعتیاد دارند در هنگام خواب هم پیامک می‌فرستند. ارسال پیامک در هنگام خواب پدیده جدیدی محسوب نمی‌شود، اما کارشناسان بر این باورند که این روند با رویه‌هایی که انسان امروزی برای تقارن هرچه بیشتر با دنیای فناوری پیش‌می‌گیرد نامتقارن است و از این رو این پدیده را می‌توان خطرناک‌تر از اختلال راه رفتن در هنگام خواب دانست.

معمولا افرادی که برای درمان دارویی کاندید می شوند، بخاطر بعضی ترس ها و نگرانی هایی که در ذهن دارند از مراجعه حضوری برای شرح حال خود و گرفتن داروی تجویز شده امتناع می کنند که عمده ی این دغدغه ها شامل خطاهای ذهنی زیر است : اگر من داروی روانپزشکی مصرف کنم، برای همیشه به آن وابسته خواهم شد در واقع فرد مراجعه کننده تصور می کند که مصرف کوتاه مدت هر یک از داروهای روانپزشکی منجر به این خواهد شد که وی به مصرف آنها اعتیاد پیدا کند و دچار وابستگی کامل جسمی و روانی به آنها گردد