خوشحالی یک انتخاب است و افرادِ واقعا خوشحال هر روز آن را انتخاب می‌کنند! چیزی که شاید ندانید این است که این آدم‌ها درست مانند آدم‌های معمولی با سختی رو‌به‌رو می‌شوند، اما با سلاحِ خنده و مثبت اندیشی برای آن زندگی‌‌ای که لایقش هستند، دائما مبارزه می‌کنند؛‌ بنابراین اگر تا به حال از خودتان پرسیده‌اید که «چرا آنها همیشه اینقدر خوشحال‌اند؟» با ما همراه شوید تا با هم برخی از رازهای این افرادِ واقعا خوشحال را مرور کنیم.

طبق نظرسنجی ملی سالانه وزارت دادگستری آمریکا در زمینه قربانی جرم شدن، در سال ۱۹۹۹، ۳۸۳٫۰۰۰ تجاوز، اقدام به تجاوز و آزار و اذیت جنسی در آمریکا رخ داده است. این آمارها، این نگرانی را دامن زده‌اند که پورنوگرافی جوی ایجاد می‌کند که در آن برخی مردها احساس می‌کنند اِعمال خشونت جنسی علیه زنان، رفتار مقبولی است. منتقدان پورنوگرافی بارها خواهان تصویب قوانینی شده‌اند که دسترسی به پورنوگرافی را محدود کنند. مدافعان پورنوگرافی هم به اولین اصلاحیه‌ی قانون آزادی بیان استناد می‌کنند و می‌گویند تحقیقات دقیقاً نشان نمی‌دهند که پورنوگرافی، با اعمال خشونت علیه زنان رابطه دارد (هاوکینز و زیمربینگ، ۱۹۸۸). روان‌شناسان، روی ارزیابی علمی این موضوع متمرکز شده‌اند که آیا پورنوگرافی خشونت علیه زنان را دامن می‌زند یا خیر.

بسیاری از افراد در زندگی خود عموما با دو نوع ترس مواجه می‌شوند که ترس نوع اول، یک ترس عادی مانند ترس از تزریق واکسن، ترس از دزد، ترس از مرگ و... است اما ترس نوع دوم که روانشناسان از آن به نام ترس شدید، نامعقول و تهدید‌کننده نام می‌برند، هراسی است که فرد توانایی کنترل روی آن را ندارد و باعث اختلال در زندگی و کاهش بازده کاری‌اش می‌شود که در اصطلاح روانپزشکی به این بیماری هراس گونه، فوبیا گفته می‌شود و جزو دسته اختلالات اضطرابی جا می‌گیرد.

زولپیدم چیست؟ زولپیدم یک داروی آرام بخش می باشد که برای درمان بی خوابی بصورت کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرد. تاثیر این دارو ۱۵ دقیقه بعد از مصرف آن شروع شده و تا ۲ الی ۳ ساعت باقی می ماند. زولپیدم با نام های تجاری مختلفی مانند زولپیرست (Zolpirest)، زولیناکس (Zolinax)، دریمکس (Dreamex)، استیل‌ناکت (Stilnoct) در داروخانه ها در دسترس می باشد. این دارو بطور کلی خواب آور می باشد و دارای ویژگی های ضد تشنج و آرامش بخش است اما بطور کلی افراد مبتلا به بیخوابی نباید بیشتر از یک هفته از این دارو استفاده نمایند. همچنین به علت تاثیر فوری آن باید درست قبل از خواب این دارو را مصرف نمود.

شاید برای شما اتفاق افتاده باشد وقتی می‌ خواهید از منزل خارج شوید بارها شیر گاز یا سیم اتو را چک کنید. این بررسی‌ کردن‌ ها در حد عادی مشکلی نیست، اما اگر تداوم یابد و کاری انجام شده را مدام بررسی کنید که آیا درست انجام داده‌اید یا نه، آن گاه اختلال روانی محسوب می‌شود که روانشناسان به آن وسواس فکری می‌گویند.

الانزاپین دارویی ضد روانپریشی می‌باشد و از طریق کاهش گیرنده های دوپامین و سروتونین نوع ۲ عمل میکند. خنثی سازی گیرنده های غیر دو پامینی و ۵HT2 ، ممکن است در برخی دیگر از اثرات و عوارض جانبی این دارو موثر باشد. ولی علاوه بر این موارد، این دارو کاربردهای دیگری هم دارد که بنا بر تجربه و تشخیص روانپزشک بعنوان درمان کمکی برای مواردی مانند اضطراب و وسواس و اختلالات خوردن (بی‌اشتهایی عصبی) و افسردگی هم می تواند به کار برده شود. الانزاپین به خوبی از دستگاه گوارش جذب و ۴۰% دارو پیش از رسیدن به گردش خون سیستمیک متابولیزه میگردد. غذا تاثیری در جذب دارو نداشته و حدود ۹۳% دارو به پروتئینهای پلاسما متصل می گردد. این دارو عمدتاً از طریق اکسیداسیون، توسط سیتوکروم و گلوکورونیداسیون مستقیم متابولیزه و حداکثر غلظت سرمی دارو حدود ۶ ساعت پس از مصرف دارو ایجاد می شود.

فوبیا با ترس تفاوت عمده ای دارد. ترس یک واکنش عادی در موجودات زنده هنگام مواجهه با خطر به منظور محافظت است. هنگام مواجهه با خطر، سیستم عصبی سمپاتیک با ترشح هورمون آدرنالین واکنش «مبارزه یا فرار» را فعال می‌سازد. تجمع آدرنالین انسان را آماده می‌سازد تا در برابر تهدید، مبارزه یا فرار کند. هم‌چنین آدرنالین باعث افزایش ضربان قلب و جریان بیشتر خون در عضلات بدن می‌شود و در نتیجه فرد می‌تواند در شرایط اضطراری بهتر عکس‌ العمل نشان دهد. به علاوه در این حالت قند خون نیز بالا می‌رود و در نتیجه انرژی بدن بیشتر می‌شود. در چنین شرایطی، جسم و روان گوش به زنگ و آماده‌ی عمل است. پس در موقعیت‌ های خطرناک، ترس یک واکنش طبیعی و حتی مفید و نجات‌ دهنده است. اما از طرف دیگر، فوبیا ترس بیمار گونه ای است که به شدت مبالغه‌ آمیز و حتی توهمی است. به عبارت دیگر، مقدار ترسی که تجربه می‌ شود متناسب با آن چه سبب ترس شده نیست و این نه تنها مفید و نجات‌ دهنده نیست، بلکه سبب محدودیت‌ فعالیت‌های فرد شده و بر زندگی روزمرۀ او تأثیر منفی به جا می‌گذارد.

چند روز پیش جان گارتنر (روانشناس) در فیسبوک خود درباره‌ی بیماری‌های روانی دونالد ترامپ مطلبی را منتشر کرد. او در این پست نوشته بود که باید دونالد ترامپ به خاطر بیماری‌های روانی جدی و خطرناکی که دارد از وظایف خود در کاخ سفید کنار بکشد، زیرا وی به لحاظ روانشناختی توانایی انجام وظایف ریاست جموری آمریکا را ندارد. حدود ۱۲۰۰۰ روانشناس، روانپزشک و دیگر متخصصان حوزه‌ی سلامت پای عریضه‌ی جان گارتنر امضای توافق زده‌اند.

بسیاری از افراد غیر کارشناس، داروهای «ضد افسردگی» را داروی «شادی‌ آور» می‌خوانند. اینها داروهایی هستند که در درمان اختلال افسردگی اساسی (MDD) و اختلال دیستایمیک (افسردگی خفیف مزمن) مؤثرند و برخی از آنها کاربردهای دیگری مانند درمان اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس نیز دارند. البته همه این داروها در یک طبقه نمی‌گنجند و بر پایه مکانیسم اثرشان در گروه‌های مختلفی جای داده شده‌اند.

از زمانی که دکتر هایگ،‎ ارتوپد، که یکی از بیمارانش را به علت سؤالات مکرر به همکار دیگرش سپرد تا درمانش را ‏ادامه دهد و او را از شر این بیمار مشقت‌بار رها کند، اصطلاح «بیماران گوگلر» مطرح شد. خانم سوزان، جهت درمان پسر سه ساله‌اش به دکتر هایگ مراجعه می‌کرد. دکتر او را فردی گستاخ، فضول، خام و خیلی مجهز می‌نامید که با هیولای کوچکش به او ‏مراجعه می‌کند. خانم سوزان عادت داشت قبل از رفتن به دکتر، اطلاعاتی راجع به بیماری فرزندش از گوگل جستجو کند و ‏سؤالات زیادی را از پزشک معالجش بپرسد. خانم سوزان عادت داشت از دکتر راهنمایی بیشتری طلب کند و یا در سیر درمان و ‏انتخاب روش‌های درمانی مداخله کند.‏